Ανασκαφή και Διαμόρφωση 1998-2002

Η ΕΝ ΑΘΗΝΑΙΣ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΣΑΡΑΝΤΗΣ ΣΥΜΕΩΝΟΓΛΟΥ, ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ.

Η σπηλιά ήταν γνωστή επί πολλούς αιώνες με το όνομα Μαρμαροσπηλιά και ταυτιζόταν συνήθως με το ομηρικό Σπήλαιο των νυμφών επειδή το σχήμα της συμφωνεί με την περιγραφή της στο ν της Οδύσσειας. Η αρχαιολογική έρευνα άρχισε το 1998 με σκοπό να διαπιστώσει αν υπήρξε λατρεία των νυμφών και σε ποια εποχή. Τα πρώτα ευρήματα έχουν ήδη εκτεθεί στο μουσείο Βαθέως και πείθουν ότι υπήρξε λατρεία των νυμφών και σε ποια εποχή. Τα ευρήματα είναι ειδώλια των νυμφών και του συντρόφου τους Πανός, αγγεία με αφιερωματικές επιγραφές και δύο δαχτυλίδια που ανήκαν ίσως σε νεαρές ιέρειες. Με τα ενθαρρυντικά αυτά στοιχεία, γεννήθηκε το ερώτημα αν ο Όμηρος έχει δίκαιο όταν μιλάει για δεύτερο χώρο όπου υπήρχε ίσως η αρχαιότερη λατρεία. Μεγάλο μέρος του πατώματος της σπηλιάς ήταν σκεπασμένο από σωρούς ογκολίθων, πιθανή ένδειξη ότι η σπηλιά είχε καταστραφεί από το γνωστό σεισμό του 373 π.Χ. Με την ελπίδα ότι αυτή η καταστροφή έθαψε την αρχαιότερη λατρεία και αφιερώματα πολλών αιώνων, η έρευνα προχώρησε στην ανασκαφή του κάτω χώρου.

Βρέθηκε πραγματικά δεύτερη σπηλιά ίδιου μεγέθους με την πρώτη αλλά ακόμα πιο βαθύτερη. Η κάτω σπηλιά είναι γεμάτη από ογκολίθους οι οποίοι προέρχονται από τεμάχια της οροφής του, πάχους 2-3 μ., τουλάχιστο τρεις μεγάλες κολόνες που είχαν σχηματιστεί στην οροφή του, όγκους ασβεστόλιθων της πάνω σπηλιάς και τεράστιες ποσότητες χαλικιού από την διαλυμένη οροφή. ΄Ολα αυτά τα υλικά βρίσκονται τώρα έξω από τη σπηλιά και ίσως παραμείνουν σαν τεκμήριο μιας από τις πιο δύσκολες ανασκαφές στα χρονικά της αρχαιολογίας. Ένα αναβατόρι που κινείται με γεννήτρια φτάνει σε βάθος 21 μ. και μεταφέρει έξι ζεμπίλια πέτρες κάθε τρία λεπτά. Η εργασία αυτή αποκαλύπτει όλο και περισσότερο νέους και πανέμορφους σχηματισμούς οι οποίοι βλέπουν το φως του ήλιου-που μπαίνει δια μαγείας από 12.45-14.30- για πρώτη φορά σε 2400 χρόνια. Ευρήματα θα υπάρξουν μόνο όταν φανεί το πάτωμα. Και όμως, βρέθηκε ήδη κάτι πολύ σημαντικό από την προσεισμική λατρεία, χιλιάδες από οστά σπάνιων ζώων που είχαν θυσιαστεί στις νύμφες. Βρέθηκαν τριών ειδών ελάφια, αγριόχοιροι και αγριοκάτσικα Κρήτης. Το κυνήγι ελαφιών και αγριοκάτσικων αναφέρει ο Όμηρος στο ρ 295. Η ανασκαφή αποκάλυψε στα 28 μ. την είσοδο προς άλλο τμήμα της σπηλιάς το οποίο οδηγεί προς Α, δηλαδή προς το Βαθύ και επιβεβαιώνει μάλλον την πληροφορία του Ομήρου ότι ο Οδυσσέας μπήκε εύκολα στο βαθύ σπήλαιο από το σημείο της αποβίβασις του. Τα οστά δύο ζώων, ίσως σκυλιών που παγιδεύτηκαν από το σεισμό, βρέθηκαν στο τμήμα αυτό. Η ανασκαφή έφτασε βάθος 36 μ. από την οροφή της σπηλιάς.

Πηγή: www.ithacanews.gr